Δε φταις εσύ η φαντασία μου τα φταίει
που σ’ έπλασε όπως ήθελε αυτή
η φαντασία μου που χρόνια με γελούσε
πως θα μ’ ανοίξεις την καρδιά μου την κλειστή
Μα ποιο είναι κείνο το όνειρο
που βγαίνει πάντα αλήθεια
και δεν αφήνει χαρακιές στις περισσότερες καρδιές
και μια πληγή στα στήθια
Δε φταις εσύ η φαντασία μου τα φταίει
γι αυτό μην κλαις που φεύγω βιαστικά
σε μένα τώρα πια ταιριάζει για να κλάψω
για της καρδιάς μου τα χαμένα ιδανικά
Μα ποιο είναι κείνο το όνειρο
που βγαίνει πάντα αλήθεια
και δεν αφήνει χαρακιές στις περισσότερες καρδιές
και μια πληγή στα στήθια
|
De ftes esí i fantasía mu ta ftei
pu s’ éplase ópos íthele aftí
i fantasía mu pu chrónia me geluse
pos tha m’ aniksis tin kardiá mu tin klistí
Ma pio ine kino to óniro
pu vgeni pánta alíthia
ke den afíni charakiés stis perissóteres kardiés
ke mia pligí sta stíthia
De ftes esí i fantasía mu ta ftei
gi aftó min kles pu fevgo viastiká
se ména tóra pia teriázi gia na klápso
gia tis kardiás mu ta chaména idaniká
Ma pio ine kino to óniro
pu vgeni pánta alíthia
ke den afíni charakiés stis perissóteres kardiés
ke mia pligí sta stíthia
|