|
Κλαίνε οι κάμποι για βροχή
και για χορτάρι ο βράχος,
κλαίω κι εγώ, μανούλα μου,
στην ξενητιά, μονάχος.
Κλαίνε οι κάμποι για βροχή
και τα βουνά για χιόνια,
κλαίω κι εγώ, μανούλα μου,
μακριά σου τόσα χρόνια.
Μάνα, με γέννησες φτωχό,
φτωχό κι αδικημένο
και πήρα δρόμο μακρινό
κι απ’ τον καημό πεθαίνω.
Κλαίνε οι κάμποι για βροχή
και τα βουνά για χιόνια,
κλαίω κι εγώ, μανούλα μου,
μακριά σου τόσα χρόνια.
Κλαίν’ πολιτείες και χωριά
για τα παιδιά που φύγαν,
κλαίνε και τα ματάκια μου
που μια χαρά δεν είδαν.
Κλαίνε οι κάμποι για βροχή
και τα βουνά για χιόνια,
κλαίω κι εγώ, μανούλα μου,
μακριά σου τόσα χρόνια.
|
Klene i kábi gia vrochí
ke gia chortári o vráchos,
kleo ki egó, manula mu,
stin ksenitiá, monáchos.
Klene i kábi gia vrochí
ke ta vuná gia chiónia,
kleo ki egó, manula mu,
makriá su tósa chrónia.
Mána, me génnises ftochó,
ftochó ki adikiméno
ke píra drómo makrinó
ki ap’ ton kaimó petheno.
Klene i kábi gia vrochí
ke ta vuná gia chiónia,
kleo ki egó, manula mu,
makriá su tósa chrónia.
Klen’ polities ke choriá
gia ta pediá pu fígan,
klene ke ta matákia mu
pu mia chará den idan.
Klene i kábi gia vrochí
ke ta vuná gia chiónia,
kleo ki egó, manula mu,
makriá su tósa chrónia.
|
