Μοιάζει να ‘ναι η μοίρα, μηχάνημα ζωής
που δεν μπορείς ν’ ακούσεις και δεν μπορείς να δεις
οι άνθρωποι γεννιούνται και ποιες ειν’ οι ψυχές
που θα ‘ρθουν να σε δούνε και πως θα βρεις αυτές
Σαν ηλιαχτίδα σ’ ένα γυαλί
έχεις περάσει στο σώμα μου εσύ
ήσουν ελπίδα, ήμουν ευχή
μ’ άλλη δικλείδα, κοιτάς τη ζωή
Τα λάθη του μυαλού μας, αλλάζουν τις ροές
τα πάθη του κορμιού μας, χαράζουν τις στιγμές
μα πρέπει να αλλάξω, τις συμπεριφορές
με χρώμα να τις βάψω σε όμορφες στιγμές.
Σαν ηλιαχτίδα σ’ ένα γυαλί
έχεις περάσει στο σώμα μου εσύ
ήσουν ελπίδα, ήμουν ευχή
μ’ άλλη δικλείδα, κοιτάς τη ζωή
|
Miázi na ‘ne i mira, michánima zoís
pu den boris n’ akusis ke den boris na dis
i ánthropi genniunte ke pies in’ i psichés
pu tha ‘rthun na se dune ke pos tha vris aftés
San iliachtída s’ éna gialí
échis perási sto sóma mu esí
ísun elpída, ímun efchí
m’ álli diklida, kitás ti zoí
Ta láthi tu mialu mas, allázun tis roés
ta páthi tu kormiu mas, charázun tis stigmés
ma prépi na allákso, tis siberiforés
me chróma na tis vápso se ómorfes stigmés.
San iliachtída s’ éna gialí
échis perási sto sóma mu esí
ísun elpída, ímun efchí
m’ álli diklida, kitás ti zoí
|