|
Μύρισε άνοιξη κι ο ήλιος είναι εδώ
από τον ύπνο με ξυπνάει
ό, τι ονειρεύτηκα τ’ απόκτησα σχεδόν
μα κάτι μέσα μου πονάει.
Απ’την οθόνη τη ζωή κρυφοκοιτώ
κι όλο δουλεύω με μανία
μωρό μου, μου έλειψες, σε θέλω, σ’ αγαπώ
μα έχω πάλι υπερωρία.
Όλα, μάτια μου, είναι εδώ
αχ, όλα είναι εδώ
μα εγώ τα χάνω
παίζω, μάτια μου, κρυφτό
παίζω κυνηγητό
μα δε σε πιάνω
όλα είναι εδώ
μα εγώ τα χάνω
όλα είναι εδώ
μα που είμαι εγώ.
Μύρισε άνοιξη κι ο ήλιος μου γελά
με κοροϊδεύει τον γελοίο
θα ‘ρθω, μωρό μου, να σε κλέψω απ’ τη δουλειά
ναι, θα το σκάσω απ’ το γραφείο.
Θα περπατήσουμε μαζί όπως παλιά
Μοναστηράκι και Θησείο
χωρίς βαλίτσες με το τρένο Πειραιά
θα μπούμε μες το πρώτο πλοίο.
Όλα, μάτια μου, είναι εδώ
αχ, όλα είναι εδώ
μα εγώ τα χάνω
παίζω, μάτια μου, κρυφτό
παίζω κυνηγητό
μα δε σε πιάνω
όλα είναι εδώ
μα εγώ τα χάνω
όλα είναι εδώ
μα που είμαι εγώ.
|
Mírise ániksi ki o ílios ine edó
apó ton ípno me ksipnái
ó, ti onireftika t’ apóktisa schedón
ma káti mésa mu ponái.
Ap’tin othóni ti zoí krifokitó
ki ólo dulevo me manía
moró mu, mu élipses, se thélo, s’ agapó
ma écho páli iperoría.
Όla, mátia mu, ine edó
ach, óla ine edó
ma egó ta cháno
pezo, mátia mu, kriftó
pezo kinigitó
ma de se piáno
óla ine edó
ma egó ta cháno
óla ine edó
ma pu ime egó.
Mírise ániksi ki o ílios mu gelá
me koroidevi ton gelio
tha ‘rtho, moró mu, na se klépso ap’ ti duliá
ne, tha to skáso ap’ to grafio.
Tha perpatísume mazí ópos paliá
Monastiráki ke Thisio
chorís valítses me to tréno Pireá
tha bume mes to próto plio.
Όla, mátia mu, ine edó
ach, óla ine edó
ma egó ta cháno
pezo, mátia mu, kriftó
pezo kinigitó
ma de se piáno
óla ine edó
ma egó ta cháno
óla ine edó
ma pu ime egó.
|
