Λένε πως πάλι θα σε δω μπροστά στην πόρτα
μ’ ένα χαμόγελο εσύ να μ’ αγκαλιάζεις.
Κι εγώ ν’ ανάβω ξαφνικά όλα τα φώτα
και μες τα μάτια μου τον πόθο να κοιτάζεις.
Κόλλησε το βλέμμα μου στην πόρτα
τίποτα δεν είναι σαν και πρώτα.
Τα πέτρινα τα μάτια σου, μου είπαν το αντίο
και μέσα στην καρδιά μου, κάνει κρύο.
Κι ανοίγοντας την πόρτα μπαίνει ομίχλη
μόνο ομίχλη που απλώνεται παντού.
Χαθήκανε στη νύχτα όλα τα ίχνη
είσαι φεγγάρι κάποιου άλλου ουρανού.
Κι ανοίγοντας την πόρτα μπαίνει ομίχλη
μόνο ομίχλη που απλώνεται παντού.
Συμπόνια η καρδιά σου δε μου δείχνει
πάλι μ’ αφήνεις μες στην τρέλα του μυαλού.
Λέω πως πάλι θα σε δω μπροστά στην πόρτα
τόσα σενάρια για σένα πάλι φτιάχνω.
Και στο κορμί μου να κυλάς σαν τον ιδρώτα
κι εγώ στα μάτια τη λύτρωση να ψάχνω.
|
Léne pos páli tha se do brostá stin pórta
m’ éna chamógelo esí na m’ agkaliázis.
Ki egó n’ anávo ksafniká óla ta fóta
ke mes ta mátia mu ton pótho na kitázis.
Kóllise to vlémma mu stin pórta
típota den ine san ke próta.
Ta pétrina ta mátia su, mu ipan to antío
ke mésa stin kardiá mu, káni krío.
Ki anigontas tin pórta beni omíchli
móno omíchli pu aplónete pantu.
Chathíkane sti níchta óla ta íchni
ise fengári kápiu állu uranu.
Ki anigontas tin pórta beni omíchli
móno omíchli pu aplónete pantu.
Sibónia i kardiá su de mu dichni
páli m’ afínis mes stin tréla tu mialu.
Léo pos páli tha se do brostá stin pórta
tósa senária gia séna páli ftiáchno.
Ke sto kormí mu na kilás san ton idróta
ki egó sta mátia ti lítrosi na psáchno.
|