|
Με δαμασμένα όνειρα
πήρα το πρώτο τρένο
Άγρια νύχτα ξεκινώ
κι αναρωτιέμαι αν θα βρω
το φως σου αναμμένο
Δυο μήνες δε σου μίλησα
δεν σου ‘γραψα δυο λέξεις
χτυπάει η καρδιά μου στις γραμμές
και ξαγρυπναν οι ενοχές
Μόνη σου δε θ’ αντέξεις
Μα όσα παίρνει ο άνεμος
γίνονται μυστικά του
και σε κανέναν μην το πεις
πως ήρθα πίσω πιο νωρίς
από τα σχέδια σου
Μα όσα παίρνει ο άνεμος
κανείς δεν τα μαθαίνει
Κι όποιος ανάμεσα μας μπει
τις αλυσίδες δε θα δει
που είμαστε ενωμένοι
Δυο μήνες ήμουν ήσυχος
μα πίσω δεν κοιτάζω
Κι αφού δε θες συμβιβασμούς
σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς
παλάτια θα σου τάζω
|
Me damasména ónira
píra to próto tréno
Άgria níchta ksekinó
ki anarotiéme an tha vro
to fos su anamméno
Dio mínes de su mílisa
den su ‘grapsa dio léksis
chtipái i kardiá mu stis grammés
ke ksagripnan i enochés
Móni su de th’ antéksis
Ma ósa perni o ánemos
ginonte mistiká tu
ke se kanénan min to pis
pos írtha píso pio norís
apó ta schédia su
Ma ósa perni o ánemos
kanis den ta matheni
Ki ópios anámesa mas bi
tis alisídes de tha di
pu imaste enoméni
Dio mínes ímun ísichos
ma píso den kitázo
Ki afu de thes simvivasmus
s’ aftus tus dískolus kerus
palátia tha su tázo
|
