|
Μια πάστα η ζωή
κι η ΑΕΛ το κερασάκι.
Κι όλα όσα θέλω για να πω
τα τρώει το ποταμάκι.
Μονάχα ο δόκτωρ Ιπποκράτης
το `χει πάρει είδηση,
κι αφήνοντας το βάθρο που και που
στις όχθες πάει να ψαρέψει το μυστικό.
Βεγγέρα, Μούσες, Μονοπώλιο, Μπραζίλ και Λάμπα,
της πόλης οι μοιραίοι εξασκούνται στο μπλαζέ.
Στη σκοτεινή πλευρά τελώνια `λευτερώνονται
και τατουάζ γεμάτα αχ και βαχ
στου Πηνειού τις λεύκες χαράζουνε.
Σκυφτός στης ΔΕΥΑΛ τα χαρακώματα μετράω
τις Κυριακές που ακόμα η πλάτη μου θα φορτωθεί.
Πίσω απ’ τους δύστροπους φακούς μου
της μυωπίας την κοιτώ.
Μια παντρόνα να μ’ ορέγεται
και να με περιπαίζει η Λάρισα.
|
Mia pásta i zoí
ki i AEL to kerasáki.
Ki óla ósa thélo gia na po
ta trói to potamáki.
Monácha o dóktor Ippokrátis
to `chi pári idisi,
ki afínontas to váthro pu ke pu
stis óchthes pái na psarépsi to mistikó.
Oengéra, Muses, Monopólio, Brazíl ke Lába,
tis pólis i mirei eksaskunte sto blazé.
Sti skotiní plevrá telónia `lefterónonte
ke tatuáz gemáta ach ke vach
stu Piniu tis lefkes charázune.
Skiftós stis DEIAL ta charakómata metráo
tis Kiriakés pu akóma i pláti mu tha fortothi.
Píso ap’ tus dístropus fakus mu
tis miopías tin kitó.
Mia pantróna na m’ orégete
ke na me peripezi i Lárisa.
|
