|
Νύχτα έριξες ξανά τα δίχτυα πάνω μου βαριά
νύχτα με κρατάς κρυμμένο από τη χαρά
νύχτα μάγισσα σκληρή γίνε απόψε τρυφερή
νύχτα πες μου τι να κάνω δε με συγχωρεί
Ρίξε μια σκάλα στο φεγγάρι ν’ ανεβώ
όλα τ’ αστέρια σου ν’ ανάψεις για να δω
να ξεμακραίνει να μικραίνει
να χαθεί στα σκοτεινά
ότι με κόβει με πληγώνει με πονά
Ρίξε μια σκάλα στο φεγγάρι ν’ ανεβώ
όλα τ’ αστέρια σου ν’ ανάψεις για να δω
που έχει πάει που γυρνάει
θέλω απόψε να τη βρω
να της μιλήσω να της πω την αγαπώ
Νύχτα είμαι μοναχός και δεν έχεις ένα φως
νύχτα η ζωή μπροστά μου
δρόμος σκοτεινός
νύχτα που με ξενυχτάς
που με σέρνεις που με πας
νύχτα εδώ κανείς δε μένει άδικα χτυπάς
|
Níchta érikses ksaná ta díchtia páno mu variá
níchta me kratás krimméno apó ti chará
níchta mágissa sklirí gine apópse triferí
níchta pes mu ti na káno de me sigchori
Ríkse mia skála sto fengári n’ anevó
óla t’ astéria su n’ anápsis gia na do
na ksemakreni na mikreni
na chathi sta skotiná
óti me kóvi me pligóni me poná
Ríkse mia skála sto fengári n’ anevó
óla t’ astéria su n’ anápsis gia na do
pu échi pái pu girnái
thélo apópse na ti vro
na tis milíso na tis po tin agapó
Níchta ime monachós ke den échis éna fos
níchta i zoí brostá mu
drómos skotinós
níchta pu me ksenichtás
pu me sérnis pu me pas
níchta edó kanis de méni ádika chtipás
|
