Πάνω στο κύμα τα χρυσά της τα μαλλιά
το ηλιοβασίλεμα μου φέρνουν,
σε θέλω τώρα πιο πολύ από παλιά
κι όλα εσένα περιμένουν.
Πάνω στα βράχια που η θάλασσα μετρά
έχω τον κόσμο μου χτισμένο,
πάνω στο άπιαστο λουλούδι της χαράς
ένα σου γέλιο περιμένω.
Θάλασσα, θάλασσα με παίρνεις μακριά
κι όλο με φέρνεις πίσω,
αχ και να μ’ έφερνες κοντά της μια βραδιά
κι όλα θα στα χαρίσω.
Πάνω στο κύμα τα χρυσά της τα μαλλιά
τα καλοκαίρια μου θυμίζουν,
βαρύ χειμώνα έχω τώρα στην καρδιά
τον ήλιο κι αν μου τον χαρίζουν.
Θάλασσα, θάλασσα με παίρνεις μακριά
κι όλο με φέρνεις πίσω,
αχ και να μ’ έφερνες κοντά της μια βραδιά
κι όλα θα στα χαρίσω.
|
Páno sto kíma ta chrisá tis ta malliá
to iliovasílema mu férnun,
se thélo tóra pio polí apó paliá
ki óla eséna periménun.
Páno sta vráchia pu i thálassa metrá
écho ton kósmo mu chtisméno,
páno sto ápiasto luludi tis charás
éna su gélio periméno.
Thálassa, thálassa me pernis makriá
ki ólo me férnis píso,
ach ke na m’ éfernes kontá tis mia vradiá
ki óla tha sta charíso.
Páno sto kíma ta chrisá tis ta malliá
ta kalokeria mu thimízun,
varí chimóna écho tóra stin kardiá
ton ílio ki an mu ton charízun.
Thálassa, thálassa me pernis makriá
ki ólo me férnis píso,
ach ke na m’ éfernes kontá tis mia vradiá
ki óla tha sta charíso.
|