|
Νόμιζα πως θα ‘ρθεις σαν αστέρι από μακριά
πως θα λούσεις τη ζωή μου φως και ζεστασιά
Μα ήρθες σαν βροχούλα σαν σταγόνα και κυλάς
κάθε μέρα πιο βαθιά μου και με ξεδιψάς
Κι ολοένα στη ζωή μου μπαίνεις και σκορπάς
όλα τα εγώ μου και τους φόβους μου νικάς
Κι αν μια μέρα που θα φύγεις νιώσω μοναξιά
θα ‘ναι που θα πρέπει να γυρίσω στα παλιά
Μα όλα αυτά που μου ‘χεις δώσει θα ‘ναι μια ευχή
πως του χρόνου τη φθορά νικήσαμε μαζί
Νόμιζα η αγάπη είναι θάλασσα βαθιά
ό, τι κρύβει είν’ αυτό που ο καθένας μας ζητά
Κι ήρθες αεράκι που φυσάει στα μαλλιά
μου `δωσες ανάσα στα δικά μου τα φτερά
Κι όσο στο μυαλό μου μπαίνεις και χαμογελάς
δίνεις νόημα στο χρόνο και τον σταματάς
|
Nómiza pos tha ‘rthis san astéri apó makriá
pos tha lusis ti zoí mu fos ke zestasiá
Ma írthes san vrochula san stagóna ke kilás
káthe méra pio vathiá mu ke me ksedipsás
Ki oloéna sti zoí mu benis ke skorpás
óla ta egó mu ke tus fóvus mu nikás
Ki an mia méra pu tha fígis nióso monaksiá
tha ‘ne pu tha prépi na giríso sta paliá
Ma óla aftá pu mu ‘chis dósi tha ‘ne mia efchí
pos tu chrónu ti fthorá nikísame mazí
Nómiza i agápi ine thálassa vathiá
ó, ti krívi in’ aftó pu o kathénas mas zitá
Ki írthes aeráki pu fisái sta malliá
mu `doses anása sta diká mu ta fterá
Ki óso sto mialó mu benis ke chamogelás
dínis nóima sto chróno ke ton stamatás
|
