Ζορμπά, το πικρό στρατί,
Ζορμπά, κίτρινο κερί,
κλαίει η νύχτα κι η βροχή,
πέφτει αγιάζι στην ψυχή,
νύχτα και βροχή.
Ζορμπά, κόμπο η καρδιά,
Ζορμπά, βέρα στα κλαδιά,
χτύπα αμόνια και σφυριά,
κλαίω για παρηγοριά,
αχ, για παρηγοριά.
Πίκρα περπατά στα χείλη, χάθηκαν και παν οι φίλοι,
δίχως λάδι το καντήλι, πίκρα περπατά στα χείλη,
ο σεβντάς με καίει, με λιώνει, πάει ν’ αρχίσει δε στεριώνει,
στο σταυρό και μας σταυρώνει, ο σεβντάς με καίει, με λιώνει,
άνοιξη και καλοκαίρι, άγριο μαύρο περιστέρι,
τι θα πάρει, τι θα φέρει, άνοιξη και καλοκαίρι,
πήρε, μύρισε θυμάρι, γιόμισε το νιο φεγγάρι,
λαβωμένο παλικάρι, πήρε, μύρισε θυμάρι,
και βροχή.
Φέρτε βιολιά και σαντούρια, κρασί και σταφύλι,
στερνή μας η γιούργια, κρατά καριοφίλι.
Ζορμπά δώσ’ το πάλι το χέρι
του ήλιου να γίνουμε ταίρι
στην Κρήτη στήνουν καρτέρι
στον Ψηλορείτη λημέρι,
ζωή δώσ’ μου πάλι το χέρι
κι ο χορός κρατεί.
|
Zorbá, to pikró stratí,
Zorbá, kítrino kerí,
klei i níchta ki i vrochí,
péfti agiázi stin psichí,
níchta ke vrochí.
Zorbá, kóbo i kardiá,
Zorbá, véra sta kladiá,
chtípa amónia ke sfiriá,
kleo gia parigoriá,
ach, gia parigoriá.
Píkra perpatá sta chili, cháthikan ke pan i fíli,
díchos ládi to kantíli, píkra perpatá sta chili,
o sevntás me kei, me lióni, pái n’ archísi de sterióni,
sto stavró ke mas stavróni, o sevntás me kei, me lióni,
ániksi ke kalokeri, ágrio mavro peristéri,
ti tha pári, ti tha féri, ániksi ke kalokeri,
píre, mírise thimári, giómise to nio fengári,
lavoméno palikári, píre, mírise thimári,
ke vrochí.
Férte violiá ke santuria, krasí ke stafíli,
sterní mas i giurgia, kratá kariofíli.
Zorbá dós’ to páli to chéri
tu íliu na ginume teri
stin Kríti stínun kartéri
ston Psiloriti liméri,
zoí dós’ mu páli to chéri
ki o chorós krati.
|