Ανοιξιάτικη μέρα | Aniksiátiki méra

Ανοιξιάτικη μέρα, φωνές στα μπαλκόνια
μες στους δρόμους λουλούδια, αγκαλιές
και στα πάρκα μπαλόνια

Κυριακή μεσημέρι κι οι δρόμοι γεμάτοι
με παρέες, ζευγάρια, παιδιά
που μοιράζουν αγάπη

Κλείσε τα μάτια, σήκωσ’ το χέρι
και κάνε νόημα στο καλοκαίρι
φύσα τα σύννεφα με την ψυχή σου
να βρέχει μόνο αγάπη ευχήσου

Κόψε λουλούδια για τα μαλλιά σου
πάρε τηλέφωνο τον ερωτά σου
τρέξε, τραγούδα, χόρεψε μόνος
και χαμογέλα να φύγει ο πόνος

Ανοιξιάτικη μέρα, που φέρνει αναμνήσεις
στο μυαλό σου χιλιάδες εικόνες
που δε θέλεις να σβήσεις

Κυριακή μεσημέρι κι οι δρόμοι γεμάτοι
πάρε τον εαυτό σου αγκαλιά
και τραγούδα του κάτι.

Aniksiátiki méra, fonés sta balkónia
mes stus drómus luludia, agkaliés
ke sta párka balónia

Kiriakí mesiméri ki i drómi gemáti
me parées, zevgária, pediá
pu mirázun agápi

Klise ta mátia, síkos’ to chéri
ke káne nóima sto kalokeri
físa ta sínnefa me tin psichí su
na vréchi móno agápi efchísu

Kópse luludia gia ta malliá su
páre tiléfono ton erotá su
trékse, traguda, chórepse mónos
ke chamogéla na fígi o pónos

Aniksiátiki méra, pu férni anamnísis
sto mialó su chiliádes ikónes
pu de thélis na svísis

Kiriakí mesiméri ki i drómi gemáti
páre ton eaftó su agkaliá
ke traguda tu káti.