|
Ποια λιμάνια, ποια φεγγάρια κυνηγώ
στ’ ουρανού τα μονοπάτια τώρα περπατώ,
ποιό δρομάκι, ποια κιθάρα με ζητά,
δεν αντέχω αγοράκι νότες στα μπετά,
ποιό ταξίμι του Τσιτσάνη σε πονά
και στα μάτια σου συννέφιασαν χίλια βουνά.
Α ρε, κόσμε, κομπολόι,
του σκληρού ντουνιά το μοιρολόι.
Ποιο σινιάλο, ποιος φωνάζει στο κενό,
τον τρελό απόψε καιν πάνω στο βουνό,
σε ποια Μπάρμπι μας φορτώνεσαι το χτες
και η ήπειρος δε βρίσκει εραστές,
ποιό ξενύχτι, σε ποια μπάρ με καλεί
κι αύριο να `μαι άγαλμά σου στο σκαλί.
Α ρε, κόσμε, και να μου `δινες φιλί,
και να μου `δινες φιλί, α ρε, κόσμε.
Α ρε, κόσμε, κομπολόι,
του σκληρού ντουνιά το μοιρολόι.
|
Pia limánia, pia fengária kinigó
st’ uranu ta monopátia tóra perpató,
pió dromáki, pia kithára me zitá,
den antécho agoráki nótes sta betá,
pió taksími tu Tsitsáni se poná
ke sta mátia su sinnéfiasan chília vuná.
A re, kósme, kobolói,
tu skliru ntuniá to mirolói.
Pio siniálo, pios fonázi sto kenó,
ton treló apópse ken páno sto vunó,
se pia Bárbi mas fortónese to chtes
ke i ípiros de vríski erastés,
pió kseníchti, se pia bár me kali
ki avrio na `me ágalmá su sto skalí.
A re, kósme, ke na mu `dines filí,
ke na mu `dines filí, a re, kósme.
A re, kósme, kobolói,
tu skliru ntuniá to mirolói.
|
