|
Πάλι γύρω μου νυχτώνει
έχεις φύγει κι είμαι μόνη
σ’ ένα σπίτι άδειο και ψυχρό
Πίνω βρίζω και καπνίζω
την κολόνια σου μυρίζω
πάνω στο μακό σου που φορώ
Πόσο πια θα υποφέρω
πες το μου λοιπόν να ξέρω
θέλω να ουρλιάξω σε μισώ
Πόσο θες να υποφέρω ακόμα
κάθε βράδυ πίνω γίνομαι λιώμα
κι είναι μαύρο της ψυχής μου το χρώμα
πάω να τρελαθώ
Πόσο πια να περιμένω ακόμα
δεν αντέχω έχω πέσει σε κώμα
έχω γίνει ένα άψυχο σώμα
τώρα πια δεν ζω
Πάλι ο φόβος με τυλίγει
και το άδικο με πνίγει
μόνη με τους τοίχους να μιλώ
Κάποιαν άλλη θ’ αγκαλιάζεις
και τ’ αστέρια θα της τάζεις
όπως μια φορά κι ένα καιρό
Πέντε το πρωί που να ’σαι
που γυρνάς και που κοιμάσαι
κι είμαι ένα κουρέλι και μισό
Πόσο θες να υποφέρω ακόμα
κάθε βράδυ πίνω γίνομαι λιώμα
κι είναι μαύρο της ψυχής μου το χρώμα
πάω να τρελαθώ
Πόσο πια να περιμένω ακόμα
δεν αντέχω έχω πέσει σε κώμα
έχω γίνει ένα άψυχο σώμα
τώρα πια δεν ζω
|
Páli giro mu nichtóni
échis fígi ki ime móni
s’ éna spíti ádio ke psichró
Píno vrízo ke kapnízo
tin kolónia su mirízo
páno sto makó su pu foró
Póso pia tha ipoféro
pes to mu lipón na kséro
thélo na urliákso se misó
Póso thes na ipoféro akóma
káthe vrádi píno ginome lióma
ki ine mavro tis psichís mu to chróma
páo na trelathó
Póso pia na periméno akóma
den antécho écho pési se kóma
écho gini éna ápsicho sóma
tóra pia den zo
Páli o fóvos me tilígi
ke to ádiko me pnígi
móni me tus tichus na miló
Kápian álli th’ agkaliázis
ke t’ astéria tha tis tázis
ópos mia forá ki éna keró
Pénte to pri pu na ’se
pu girnás ke pu kimáse
ki ime éna kuréli ke misó
Póso thes na ipoféro akóma
káthe vrádi píno ginome lióma
ki ine mavro tis psichís mu to chróma
páo na trelathó
Póso pia na periméno akóma
den antécho écho pési se kóma
écho gini éna ápsicho sóma
tóra pia den zo
|
