|
Πίστα η νύχτα και κούρσα το βήμα
Παλεύουνε μέσα μου θύτης και θύμα
Κι ακόμα δεν ξέρω ποιος είναι ο νικητής
Τι ειν’ η ζωή με την πλάτη στους τοίχους
Τσακάλωφ και Σίνα σωπαίνω με ήχους
Μα έπρεπε να ‘σουν εδώ για να δω τι θα πεις
Σκάλες, υπόγεια, ρουμπίνια τα χείλη
Στα πόδια μου πέφτουν στιλέτο οι φίλοι
Και φταίχτες κι αθώοι την ίδια κρατούν ενοχή
Μπλόκο στα φώτα κι αφού γίνουν όλα
Ψυχή μου μονάχη κι ονειροπόλα
Ετούτη η σφαίρα δακρύζει λες κι έχει ψυχή
Δρόμοι της πόλης μια ζωή
χάνεσαι, γίνεσαι βοή
Κι εγώ στη νύχτα σε ζητώ
μ’ ένα πιστόλι παιδικό
Δρόμοι της πόλης μεσ’ στο φως
πονάς και γίνεσαι σοφός
Αν τρεις κι εσύ με αρνηθείς
με τους δραπέτες θα με βρεις
|
Písta i níchta ke kursa to víma
Palevune mésa mu thítis ke thíma
Ki akóma den kséro pios ine o nikitís
Ti in’ i zoí me tin pláti stus tichus
Tsakálof ke Sína sopeno me íchus
Ma éprepe na ‘sun edó gia na do ti tha pis
Skáles, ipógia, rubínia ta chili
Sta pódia mu péftun stiléto i fíli
Ke ftechtes ki athói tin ídia kratun enochí
Blóko sta fóta ki afu ginun óla
Psichí mu monáchi ki oniropóla
Etuti i sfera dakrízi les ki échi psichí
Drómi tis pólis mia zoí
chánese, ginese voí
Ki egó sti níchta se zitó
m’ éna pistóli pedikó
Drómi tis pólis mes’ sto fos
ponás ke ginese sofós
An tris ki esí me arnithis
me tus drapétes tha me vris
|
