|
Να πονάς άλλο δεν κάνει,
άσε με να φύγω, φτάνει,
τόσα έκανες για `μένα, φτάνει πια,
η καρδιά μου δεν αξίζει,
έχει μάθει να γυρίζει,
δεν το θέλω που σε σπρώχνω στη φωτιά.
Εγώ έχω μάθει αλήτικα τις νύχτες να περνάω,
να γίνομαι παλιόπαιδο κι αγάπες να σκορπάω,
σ’ αγάπες ψέμα που στάζουν αίμα, τέρμα.
Να πονάς άλλο δεν κάνει,
άσε με να φύγω, φτάνει,
και τις τύψεις μου να διώξω απ’ την καρδιά,
τι ψυχή θα παραδώσω,
αν τα λάθη μου χρεώσω,
έχω κάψει τα όνειρά σου στη φωτιά.
Εγώ έχω μάθει αλήτικα τις νύχτες να περνάω,
να γίνομαι παλιόπαιδο κι αγάπες να σκορπάω,
σ’ αγάπες ψέμα που στάζουν αίμα, τέρμα.
|
Na ponás állo den káni,
áse me na fígo, ftáni,
tósa ékanes gia `ména, ftáni pia,
i kardiá mu den aksízi,
échi máthi na girízi,
den to thélo pu se spróchno sti fotiá.
Egó écho máthi alítika tis níchtes na pernáo,
na ginome paliópedo ki agápes na skorpáo,
s’ agápes pséma pu stázun ema, térma.
Na ponás állo den káni,
áse me na fígo, ftáni,
ke tis típsis mu na diókso ap’ tin kardiá,
ti psichí tha paradóso,
an ta láthi mu chreóso,
écho kápsi ta ónirá su sti fotiá.
Egó écho máthi alítika tis níchtes na pernáo,
na ginome paliópedo ki agápes na skorpáo,
s’ agápes pséma pu stázun ema, térma.
|
