|
Κι είσαι ακόμα εδώ
μια και χαϊδεύω τη σκόνη σου
όπως χαϊδεύω τα φεύγω σου
είσαι ακόμα εδώ,
σίγουρα είσαι εδώ,
μα η ζωή μου που είναι;
Κι είσαι ακόμα εδώ
μια και σκουπίζω τις στάχτες σου
στο σκονισμένο μπαλκόνι σου
είσαι ακόμα εδώ,
σίγουρα είσαι εδώ,
μα η ζωή μου που είναι;
Σαν τατουάζ μείνε πάνω μου
με το ανεξίτηλο χάδι σου
σαν χαρακιά στην παλάμη μου
να κουβαλά το σημάδι σου
κι είσαι ακόμα εδώ
κι εγώ λεκές στο φουστάνι σου
όπως απλώνομαι στο χάδι σου
είσαι πάντα εδώ,
σίγουρα είσαι εδώ,
μα η ζωή μου έχει φύγει…
|
Ki ise akóma edó
mia ke chaidevo ti skóni su
ópos chaidevo ta fevgo su
ise akóma edó,
sígura ise edó,
ma i zoí mu pu ine;
Ki ise akóma edó
mia ke skupízo tis stáchtes su
sto skonisméno balkóni su
ise akóma edó,
sígura ise edó,
ma i zoí mu pu ine;
San tatuáz mine páno mu
me to aneksítilo chádi su
san charakiá stin palámi mu
na kuvalá to simádi su
ki ise akóma edó
ki egó lekés sto fustáni su
ópos aplónome sto chádi su
ise pánta edó,
sígura ise edó,
ma i zoí mu échi fígi…
|
