|
Έκανα τη μοίρα φίλη
Να μου πει για σένανε
Την κερνώ, της παίρνω ρούχα
Πες, καλέ, για κείνον που ’χα
Κείνον που με τρέλανε
Κρεβάτι στρώνω για τους δυο
Και μóνη μου κοιμάμαι
Σαν εκκλησιά χωρίς θεό
Το σπίτι μας το αδειανό
Κάνω στον καιρό ρουσφέτια
Να σε παρακολουθεί
Αν πονάς κι αν με θυμάσαι
Όταν μ’ άλληνε κοιμάσαι
Κι ό,τι λες να μου το πει
Κρεβάτι στρώνω για τους δυο
Και μóνη μου κοιμάμαι
Σαν εκκλησιά χωρίς θεό
Το σπίτι μας το αδειανό
|
Έkana ti mira fíli
Na mu pi gia sénane
Tin kernó, tis perno rucha
Pes, kalé, gia kinon pu ’cha
Kinon pu me trélane
Kreváti stróno gia tus dio
Ke móni mu kimáme
San ekklisiá chorís theó
To spíti mas to adianó
Káno ston keró rusfétia
Na se parakoluthi
An ponás ki an me thimáse
Όtan m’ álline kimáse
Ki ó,ti les na mu to pi
Kreváti stróno gia tus dio
Ke móni mu kimáme
San ekklisiá chorís theó
To spíti mas to adianó
|
