Μια θάλασσα η νύχτα, κι εγώ σαν ναυαγός
στο νου μου η μορφή σου σαν φάρος οδηγός
Κομμάτια τα φιλιά σου που σκόρπισαν παντού
σε βρίσκω και σε χάνω στην άκρη του ουρανού
Έλα φεγγάρι μου, έλα κι εσύ
κάνε για χάρη μου την επαφή
Έλα φεγγάρι μου, έλα να δεις
πόσο μετάνιωσα να της το πεις
Χωρίς εσένα ο κόσμος μου φαίνεται ο μισός
Ατέλειωτος ο δρόμος κι εγώ τόσο μικρός
Η νύχτα με τελειώνει, με πνίγουν οι στιγμές
γεμίζει το φεγγάρι πληγές και ενοχές
|
Mia thálassa i níchta, ki egó san nafagós
sto nu mu i morfí su san fáros odigós
Kommátia ta filiá su pu skórpisan pantu
se vrísko ke se cháno stin ákri tu uranu
Έla fengári mu, éla ki esí
káne gia chári mu tin epafí
Έla fengári mu, éla na dis
póso metániosa na tis to pis
Chorís eséna o kósmos mu fenete o misós
Atéliotos o drómos ki egó tóso mikrós
I níchta me telióni, me pnígun i stigmés
gemízi to fengári pligés ke enochés
|