Το χλωμό το προσωπάκι σου
στις φωτογραφίες μας κοιτώ,
πόσο κουράστηκες, να φύγεις βιάστηκες.
Τα θλιμμένα τα ματάκια σου
σαν δυο σύννεφα στον ουρανό,
που να πηγαίνουνε, που ταξιδεύουνε;
Ελένη, εκεί που πας κοίτα να είσαι ευτυχισμένη,
σ’ αυτή τη γη η μοίρα σου ήταν γραμμένη
σ’ άσπρο χαρτί με ένα κίτρινο στυλό
σαν δάκρυ από λεμόνι.
Θυμάμαι πόσα απογεύματα
καθόσουνα δίχως να βγάλεις τσιμουδιά,
μόνο με κοίταζες και χαμογέλαγες.
Σου στέλνω αυτό το τραγουδάκι μου
για να σου κρατάει συντροφιά
και να μην ξεχνάς να μου χαμογελάς.
Ελένη, εκεί που πας κοίτα να είσαι ευτυχισμένη,
σ’ αυτή τη γη η μοίρα σου ήταν γραμμένη
σ’ άσπρο χαρτί με ένα κίτρινο στυλό
σαν δάκρυ από λεμόνι.
|
To chlomó to prosopáki su
stis fotografíes mas kitó,
póso kurástikes, na fígis viástikes.
Ta thlimména ta matákia su
san dio sínnefa ston uranó,
pu na pigenune, pu taksidevune;
Eléni, eki pu pas kita na ise eftichisméni,
s’ aftí ti gi i mira su ítan gramméni
s’ áspro chartí me éna kítrino stiló
san dákri apó lemóni.
Thimáme pósa apogevmata
kathósuna díchos na vgális tsimudiá,
móno me kitazes ke chamogélages.
Su stélno aftó to tragudáki mu
gia na su kratái sintrofiá
ke na min ksechnás na mu chamogelás.
Eléni, eki pu pas kita na ise eftichisméni,
s’ aftí ti gi i mira su ítan gramméni
s’ áspro chartí me éna kítrino stiló
san dákri apó lemóni.
|