|
Γυρνάω σε τρελή τροχιά, ρίχνω γύρω μου φωτιά,
φωτιά είν’ η αγάπη, μι’ αγάπη μες στη ζάλη σου,
ξεχνάω τα προσχήματα, φτιάχνω άλλα σχήματα,
στα σχήματα που έφτιαχνες να κρύβεις το χάλι σου.
Κοίτα πως ανοίγει ο δρόμος τώρα μπροστά,
εκεί μπροστά γιορτάζει η πόλη ένα τρελό καλοκαίρι,
γι’ αυτό μην περιμένεις πως θα μείνω εδώ,
όταν το αύριο με φωνάζει και μου δίνει το χέρι.
Τέλειωσε ο χρόνος,
τώρα τα κομμάτια μου μαζεύω, φεύγω, δε μένω,
όλα είναι δρόμος,
κάτω από τα φώτα του χορεύω, φεύγω, δε μένω.
Μη μου λες πως μπόρα είναι και πως περνά,
αυτή η μπόρα μας κρατάει εδώ πέρα και μας πεθαίνει,
και είναι η αλήθεια αυτή και ξέρω, πονά,
όταν θα νιώσεις πως κι οι δυο μας πάντα είμασταν ξένοι.
Κοίτα πως ανοίγει ο δρόμος τώρα μπροστά,
εκεί μπροστά γιορτάζει η πόλη ένα τρελό καλοκαίρι,
γι’ αυτό μην περιμένεις πως θα μείνω εδώ,
όταν το αύριο με φωνάζει και μου δίνει το χέρι.
Τέλειωσε ο χρόνος,
τώρα τα κομμάτια μου μαζεύω, φεύγω, δε μένω,
όλα είναι δρόμος,
κάτω από τα φώτα του χορεύω, φεύγω, δε μένω.
|
Girnáo se trelí trochiá, ríchno giro mu fotiá,
fotiá in’ i agápi, mi’ agápi mes sti záli su,
ksechnáo ta proschímata, ftiáchno álla schímata,
sta schímata pu éftiachnes na krívis to cháli su.
Kita pos anigi o drómos tóra brostá,
eki brostá giortázi i póli éna treló kalokeri,
gi’ aftó min periménis pos tha mino edó,
ótan to avrio me fonázi ke mu díni to chéri.
Téliose o chrónos,
tóra ta kommátia mu mazevo, fevgo, de méno,
óla ine drómos,
káto apó ta fóta tu chorevo, fevgo, de méno.
Mi mu les pos bóra ine ke pos perná,
aftí i bóra mas kratái edó péra ke mas petheni,
ke ine i alíthia aftí ke kséro, poná,
ótan tha niósis pos ki i dio mas pánta imastan kséni.
Kita pos anigi o drómos tóra brostá,
eki brostá giortázi i póli éna treló kalokeri,
gi’ aftó min periménis pos tha mino edó,
ótan to avrio me fonázi ke mu díni to chéri.
Téliose o chrónos,
tóra ta kommátia mu mazevo, fevgo, de méno,
óla ine drómos,
káto apó ta fóta tu chorevo, fevgo, de méno.
|
