|
Τώρα στην άκρη του καλοκαιριού
Έρχεσαι σαν τραγούδι μες στο νου
Εσύ που χάθηκες μια νύχτα σκοτεινή
Κι έμεινε μόνη η καρδιά μου κι ορφανή
Ένα ένα τα καημένα
φύγανε τα χρόνια
Ένα ένα σκοτωμένα
μέσα μου τ’ αηδόνια
Τώρα στου φθινοπώρου την δροσιά
Έχω ξανά την λύπη συντροφιά
Και συλλογίζομαι μονάχη κι απορώ
Αχ τι τον έκανα της νιότης τον καιρό
Ένα ένα τα καημένα
φύγανε τα χρόνια
Ένα ένα σκοτωμένα
μέσα μου τ’ αηδόνια
|
Tóra stin ákri tu kalokeriu
Έrchese san tragudi mes sto nu
Esí pu cháthikes mia níchta skotiní
Ki émine móni i kardiá mu ki orfaní
Έna éna ta kaiména
fígane ta chrónia
Έna éna skotoména
mésa mu t’ aidónia
Tóra stu fthinopóru tin drosiá
Έcho ksaná tin lípi sintrofiá
Ke sillogizome monáchi ki aporó
Ach ti ton ékana tis niótis ton keró
Έna éna ta kaiména
fígane ta chrónia
Έna éna skotoména
mésa mu t’ aidónia
|
