|
Φωτιά θα βάλω στα σεντόνια
που κοιμηθήκαμ’ αγκαλιά
να βρουν της νύχτας τα τελώνια
αποκαΐ αποκαΐδια τα φιλιά.
Θα βάψω μαύρους τους καθρέφτες
στο ίδιο χρώμα την καρδιά
μετά θα φύγω σαν τους κλέφτες
και θα σ’ αφή και θα σ’ αφήσω τα κλειδιά.
Μπορεί να βγω να ζητιανέψω
σε ξένα χείλη το φιλί
σε κάποια αγάπη να πιστέψω
κι ας ξέρω πως, κι ας ξέρω πως δεν ωφελεί.
Φωτιά θα βάλω στα φεγγάρια
που τα κοιτάζαμε μαζί
όταν χωρίζουν τα ζευγάρια
ένας πεθαίνει, ένας πεθαίνει ο άλλος ζει.
Θα πέφτει κόκκινο το χιόνι
πάνω σε δρόμους τ’ ουρανού
κι έτσι καθώς θα ξημερώνει
θα σε μισή θα σε μισήσω με το νου.
Μπορεί να βγω να ζητιανέψω
σε ξένα χείλη το φιλί
σε κάποια αγάπη να πιστέψω
κι ας ξέρω πως, κι ας ξέρω πως δεν ωφελεί.
|
Fotiá tha válo sta sentónia
pu kimithíkam’ agkaliá
na vrun tis níchtas ta telónia
apokaΐ apokaΐdia ta filiá.
Tha vápso mavrus tus kathréftes
sto ídio chróma tin kardiá
metá tha fígo san tus kléftes
ke tha s’ afí ke tha s’ afíso ta klidiá.
Bori na vgo na zitianépso
se kséna chili to filí
se kápia agápi na pistépso
ki as kséro pos, ki as kséro pos den ofeli.
Fotiá tha válo sta fengária
pu ta kitázame mazí
ótan chorízun ta zevgária
énas petheni, énas petheni o állos zi.
Tha péfti kókkino to chióni
páno se drómus t’ uranu
ki étsi kathós tha ksimeróni
tha se misí tha se misíso me to nu.
Bori na vgo na zitianépso
se kséna chili to filí
se kápia agápi na pistépso
ki as kséro pos, ki as kséro pos den ofeli.
|
