Πόσους προδομένους, φίλε,
συναντάς σ’ αυτή τη γη,
πόσους παντρεμένους, πες μου,
που ’χουνε διπλή ζωή;
Γι’ αυτό γεννήθηκε η αγάπη,
για να γιατρέψει όποιον πονά,
να τον γλιτώσει απ’ τη ρουτίνα
κι από το δράμα που περνά.
Πόσους προδομένους, φίλε,
συναντάς σ’ αυτή τη γη,
πόσους που γυρεύουν, πες μου,
λίγη αγάπη και στοργή,
την αγάπη, τη στοργή;
Γι’ αυτό γεννήθηκε η αγάπη,
για να γιατρέψει όποιον πονά,
να τον γλιτώσει απ’ τη ρουτίνα
κι από το δράμα που περνά.
|
Pósus prodoménus, fíle,
sinantás s’ aftí ti gi,
pósus pantreménus, pes mu,
pu ’chune diplí zoí;
Gi’ aftó genníthike i agápi,
gia na giatrépsi ópion poná,
na ton glitósi ap’ ti rutína
ki apó to dráma pu perná.
Pósus prodoménus, fíle,
sinantás s’ aftí ti gi,
pósus pu girevun, pes mu,
lígi agápi ke storgí,
tin agápi, ti storgí;
Gi’ aftó genníthike i agápi,
gia na giatrépsi ópion poná,
na ton glitósi ap’ ti rutína
ki apó to dráma pu perná.
|