Κάποια τύχη κακή και μυστήρια το ‘φερε μάλλον
και σταμάτησαν όλοι ταυτόχρονα να συζητούν
ξαφνικά δεν μπορούσε να δει πια ο ένας τον άλλον
ψάχναν όλοι παράλογους τρόπους να βρουν να κρυφτούν
Μια μικρή και ασήμαντη παύση μια στιγμή δίχως λόγια
μια υγρή σιωπηλή και τυχαία ωραία στιγμή
σε θολά ξεχασμένα κρυμμένα του μυαλού σου υπόγεια
να γυρίσεις να ψάξεις να νιώσεις είναι μια αφορμή
κι είναι τόσα που έχεις ξεχάσει
Η σιωπή είναι γλώσσα που αλλιώς τον μετράει το χρόνο
κομματιάζει τα όσα νομίζεις κι όσα ψεύτικα λες
και στις άχρηστες ώρες που πέρασες σε τρέχει και μόνο
σταματάει σε κείνες τις λίγες που ήταν καλές
κι οι καλές είναι πάντα πιο λίγες
Η σιωπή είναι νόμος κρυφός που τον ξέρουνε λίγοι
μια παγίδα της νύχτας μια πλευρά σκοτεινή της ψυχής
μια στιγμή που γυρεύεις αιτίες για όλα αυτά που ‘χουν φύγει
μια στιγμή που σε φτάνει στην άκρη της αντοχής
τότε είναι που παίρνει να βρέχει
|
Kápia tíchi kakí ke mistíria to ‘fere mállon
ke stamátisan óli taftóchrona na sizitun
ksafniká den boruse na di pia o énas ton állon
psáchnan óli parálogus trópus na vrun na kriftun
Mia mikrí ke asímanti pafsi mia stigmí díchos lógia
mia igrí siopilí ke tichea orea stigmí
se tholá ksechasména krimména tu mialu su ipógia
na girísis na psáksis na niósis ine mia aformí
ki ine tósa pu échis ksechási
I siopí ine glóssa pu alliós ton metrái to chróno
kommatiázi ta ósa nomízis ki ósa pseftika les
ke stis áchristes óres pu pérases se tréchi ke móno
stamatái se kines tis líges pu ítan kalés
ki i kalés ine pánta pio líges
I siopí ine nómos krifós pu ton ksérune lígi
mia pagida tis níchtas mia plevrá skotiní tis psichís
mia stigmí pu girevis etíes gia óla aftá pu ‘chun fígi
mia stigmí pu se ftáni stin ákri tis antochís
tóte ine pu perni na vréchi
|