Μοναχός μου κουβεντιάζω | Monachós mu kuventiázo

Βράδιασε κι απόψε βράδιασε και πάλι
Και το μαξιλάρι δίπλα μου αδειανό
Λείπεις κι είναι η πίκρα θάλασσα μεγάλη
Κι ο καημός σου φτάνει ως τον ουρανό

Μοναχός μου κουβεντιάζω
και παραμιλάω
Ας μπορούσα να της μοιάζω
να μην αγαπάω

Βράδιασε κι απόψε βράδιασε καρδιά μου
κι όλα τα όνειρά μου μου τα σκόρπισες
έφυγες και τώρα που ’σαι μακριά μου
τι θα γίνω μόνος δε με ρώτησες

Orádiase ki apópse vrádiase ke páli
Ke to maksilári dípla mu adianó
Lipis ki ine i píkra thálassa megáli
Ki o kaimós su ftáni os ton uranó

Monachós mu kuventiázo
ke paramiláo
As borusa na tis miázo
na min agapáo

Orádiase ki apópse vrádiase kardiá mu
ki óla ta ónirá mu mu ta skórpises
éfiges ke tóra pu ’se makriá mu
ti tha gino mónos de me rótises