|
Όλα σου τα ‘δωσα, όλα για σένα
γιατί σε πίστεψα απ’ την αρχή.
Ένα παράπονο μένει για μένα,
η απονιά σου μες στην ψυχή.
Έτσι και πιάνω να σε ξεχάσω
πάντα μπροστά μου ένα χέρι με κρατά
Μα δεν υπάρχεις να σ’ αγκαλιάσω
κι όλα χαμένα κι όλα όνειρο μετά.
Όλα σου τα ‘δωσα, όλα δικά σου
γιατί σ’ αγάπησα αληθινά,
στάλα δεν ένιωσες με την καρδιά σου,
με την καρδιά σου που δε με πονά.
Έτσι και πιάνω να σε ξεχάσω
πάντα μπροστά μου ένα χέρι με κρατά
Μα δεν υπάρχεις να σ’ αγκαλιάσω
κι όλα χαμένα κι όλα όνειρο μετά.
|
Όla su ta ‘dosa, óla gia séna
giatí se pístepsa ap’ tin archí.
Έna parápono méni gia ména,
i aponiá su mes stin psichí.
Έtsi ke piáno na se ksecháso
pánta brostá mu éna chéri me kratá
Ma den ipárchis na s’ agkaliáso
ki óla chaména ki óla óniro metá.
Όla su ta ‘dosa, óla diká su
giatí s’ agápisa alithiná,
stála den énioses me tin kardiá su,
me tin kardiá su pu de me poná.
Έtsi ke piáno na se ksecháso
pánta brostá mu éna chéri me kratá
Ma den ipárchis na s’ agkaliáso
ki óla chaména ki óla óniro metá.
|
