Φοβάσαι μάτια μου
πάλι να δοθείς
μα κοίτα πως ταιριάζουμε
Σταγόνες δίδυμες
είμαστε εμείς
γι’ αυτό και τόσο μοιάζουμε
άργησε η αγάπη να μας βρει
όμως ήρθε, και μετράει πολύ
Πάντα θα ‘μαστε μαζί
όσο θα γυρίζει η γη
όσο βγαίνουνε τ’ αστέρια το βράδυ
Πάντα θα ‘μαστε μαζί
είσαι “εγώ”, κι εγώ “εσύ”
πάντα θα ‘μαστε το φως στο σκοτάδι
Δεν είναι όνειρο
οι στιγμές αυτές
στο σώμα μας το γράψαμε
Φεγγάρια άστεγα
οι παλιές πληγές
σαν μάγισσες τις κάψαμε
άργησε η αγάπη να μας βρει
όμως ήρθε, και μετράει πολύ
|
Fováse mátia mu
páli na dothis
ma kita pos teriázume
Stagónes dídimes
imaste emis
gi’ aftó ke tóso miázume
árgise i agápi na mas vri
ómos írthe, ke metrái polí
Pánta tha ‘maste mazí
óso tha girízi i gi
óso vgenune t’ astéria to vrádi
Pánta tha ‘maste mazí
ise “egó”, ki egó “esí”
pánta tha ‘maste to fos sto skotádi
Den ine óniro
i stigmés aftés
sto sóma mas to grápsame
Fengária ástega
i paliés pligés
san mágisses tis kápsame
árgise i agápi na mas vri
ómos írthe, ke metrái polí
|