Η πίσω πόρτα του μυαλού μου έχει ανοίξει
και περνάω το κατώφλι της ξανά
Δε με νοιάζει τι θα δω, δε φοβάμαι πια να πω
αυτό που προσπαθώ τόσο καιρό
Κυλάει ο κόσμος κι όλο μου φεύγει
μα εγώ αντέχω, εγώ μπορώ
στιγμές και όνειρα μαζί αν είναι
το χθες και το αύριο είναι παρόν
Η πίσω πόρτα της ζωής μου έχει ανοίξει
περνάω το κατώφλι της ξανά
Δε με νοιάζει τι θα δω, δε με νοιάζει πια να πω
αυτό που προσπαθώ τόσο καιρό
Κυλάει ο κόσμος κι όλο μου φεύγει
μα εγώ αντέχω, εγώ μπορώ
στιγμές και όνειρα μαζί αν είναι
το χθες και το αύριο είναι παρόν
Στιγμές και όνειρα μαζί αν είναι
το χθες και το αύριο είναι παρόν
|
I píso pórta tu mialu mu échi aniksi
ke pernáo to katófli tis ksaná
De me niázi ti tha do, de fováme pia na po
aftó pu prospathó tóso keró
Kilái o kósmos ki ólo mu fevgi
ma egó antécho, egó boró
stigmés ke ónira mazí an ine
to chthes ke to avrio ine parón
I píso pórta tis zoís mu échi aniksi
pernáo to katófli tis ksaná
De me niázi ti tha do, de me niázi pia na po
aftó pu prospathó tóso keró
Kilái o kósmos ki ólo mu fevgi
ma egó antécho, egó boró
stigmés ke ónira mazí an ine
to chthes ke to avrio ine parón
Stigmés ke ónira mazí an ine
to chthes ke to avrio ine parón
|