|
Γέμισα απόψε το δωμάτιο με καπνό
Κλείστηκα στο σπίτι και δεν ήθελα να βγω
Άδειασα στο πάτωμα ολόκληρο το χτες
Τ’ όνομά σου φώναξα αμέτρητες φορές
Όλες τώρα οι τύψεις μου αρπάξανε φωτιά
Ήρθαν και με κάψανε και μαζί μου κλάψανε
Ακόμα μια φορά
Πονάω, μια νύχτα σαν κι αυτή
Πονάω, ραγίζω σαν γυαλί
Πονάω, γιατί δεν είσ’ εδώ
Πονάω και φταίω μόνο εγώ
Νίκησε απόψε η μοναξιά την αντοχή
Τρέχουν απ’ τα μάτια μου τα δάκρυα βροχή
Για την απουσία σου, για ό,τι κι αν περνώ
Πιο πολύ απ’ όλους τον εαυτό μου θα μισώ
Όλες τώρα οι τύψεις μου αρπάξανε φωτιά
Ήρθαν και με κάψανε και μαζί μου κλάψανε
Ακόμα μια φορά
Πονάω, μια νύχτα σαν κι αυτή
Πονάω, ραγίζω σαν γυαλί
Πονάω, γιατί δεν είσ’ εδώ
Πονάω και φταίω μόνο εγώ
Θέε μου δεν περνάει το βράδυ αυτό
|
Gemisa apópse to domátio me kapnó
Klistika sto spíti ke den íthela na vgo
Άdiasa sto pátoma olókliro to chtes
T’ ónomá su fónaksa amétrites forés
Όles tóra i típsis mu arpáksane fotiá
Ήrthan ke me kápsane ke mazí mu klápsane
Akóma mia forá
Ponáo, mia níchta san ki aftí
Ponáo, ragizo san gialí
Ponáo, giatí den is’ edó
Ponáo ke fteo móno egó
Níkise apópse i monaksiá tin antochí
Tréchun ap’ ta mátia mu ta dákria vrochí
Gia tin apusía su, gia ó,ti ki an pernó
Pio polí ap’ ólus ton eaftó mu tha misó
Όles tóra i típsis mu arpáksane fotiá
Ήrthan ke me kápsane ke mazí mu klápsane
Akóma mia forá
Ponáo, mia níchta san ki aftí
Ponáo, ragizo san gialí
Ponáo, giatí den is’ edó
Ponáo ke fteo móno egó
Thée mu den pernái to vrádi aftó
|
