|
Έρχεται η νύχτα μα εγώ τη μέρα ζητάω
μόλις χαράξει μαζί σου όμως πια δεν ξυπνάω
είναι η βροχή που δε σταματά
κι αυτός ο ήλιος στα μάτια χτυπά
είναι που φεύγω μα εδώ είμαι ξανά
Πόσο πονάει να δω αυτό που αποφεύγω
πως δεν υπάρχει ζωή για να ζω όταν δε σ’έχω
πόσο πονάει στη σκέψη σου αργά να βουλιάζω
ό,τι σου ανήκει άλλο πια δεν μπορώ να το αλλάζω
Κάθε χειμώνας με πλήττει και θέλω να φύγει
το καλοκαίρι όμως πάντα σε σένα ανήκει
είναι η χαρά που’χει γίνει τυφλή
κι αυτή η λύπη κρυφή απειλή
είναι η καρδιά μου που νομίζει πως ζει
Πόσο πονάει να δω αυτό που αποφεύγω
πως δεν υπάρχει ζωή για να ζω όταν δε σ’έχω
πόσο πονάει στη σκέψη σου αργά να βουλιάζω
ό,τι σου ανήκει άλλο πια δεν μπορώ να το αλλάζω
|
Έrchete i níchta ma egó ti méra zitáo
mólis charáksi mazí su ómos pia den ksipnáo
ine i vrochí pu de stamatá
ki aftós o ílios sta mátia chtipá
ine pu fevgo ma edó ime ksaná
Póso ponái na do aftó pu apofevgo
pos den ipárchi zoí gia na zo ótan de s’écho
póso ponái sti sképsi su argá na vuliázo
ó,ti su aníki állo pia den boró na to allázo
Káthe chimónas me plítti ke thélo na fígi
to kalokeri ómos pánta se séna aníki
ine i chará pu’chi gini tiflí
ki aftí i lípi krifí apilí
ine i kardiá mu pu nomízi pos zi
Póso ponái na do aftó pu apofevgo
pos den ipárchi zoí gia na zo ótan de s’écho
póso ponái sti sképsi su argá na vuliázo
ó,ti su aníki állo pia den boró na to allázo
|
