Ακούω το τραγούδι της βροχής
δεν έχει όργανα και στίχους
έχει ρυθμό της προσμονής
και κάτι λυπημένους ήχους.
Και νομίζω πως έρχεσαι κοντά μου σταγόνα σταγόνα
και νομίζω πως έρχεσαι της ψυχής μου αξέχαστη εικόνα
και νομίζω πως έρχεσαι κοντά μου σταγόνα σταγόνα
και νομίζω πως έρχεσαι στη ζωή μου ν’ αλλάξεις το χρώμα.
Ακούω το τραγούδι της βροχής
κι ακούω βήματα στη σκάλα
μες στη γαλήνη της σιωπής
ξυπνάνε και χιλιάδες άλλα.
|
Akuo to tragudi tis vrochís
den échi órgana ke stíchus
échi rithmó tis prosmonís
ke káti lipiménus íchus.
Ke nomízo pos érchese kontá mu stagóna stagóna
ke nomízo pos érchese tis psichís mu akséchasti ikóna
ke nomízo pos érchese kontá mu stagóna stagóna
ke nomízo pos érchese sti zoí mu n’ alláksis to chróma.
Akuo to tragudi tis vrochís
ki akuo vímata sti skála
mes sti galíni tis siopís
ksipnáne ke chiliádes álla.
|