|
Aπ’ το παράθυρό μου στέλνω
ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά
που φτάνουν στο λιμάνι
ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά
Πώς ήθελα να είχα ένα και δύο
και τρία και τέσσερα παιδιά
που σαν θα μεγαλώσουν όλα
θα γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά
Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι
τρελή να με ‘χει κάνει, όσο τον Πειραιά
Που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ’ αραδιάζει
και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά
Aπό την πόρτα μου σαν βγω
δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ
και σαν το βράδυ κοιμηθώ, ξέρω πως
ξέρω πως, πως θα τον ονειρευτώ
Πετράδια βάζω στο λαιμό, και μια χά-
και μια χά-, και μια χάντρα φυλακτό
γιατί τα βράδια καρτερώ, στο λιμάνι σαν βγω
κάποιον άγνωστο να βρω
Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι
τρελή να με ‘χει κάνει, όσο τον Πειραιά
Που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ’ αραδιάζει
και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά
|
Ap’ to paráthiró mu stélno
éna dío ke tría ke téssera filiá
pu ftánun sto limáni
éna ke dío ke tría ke téssera puliá
Pós íthela na icha éna ke dío
ke tría ke téssera pediá
pu san tha megalósun óla
tha ginun levéntes gia chári tu Pireá
Όso ki an psákso, den vrísko állo limáni
trelí na me ‘chi káni, óso ton Pireá
Pu ótan vradiázi, tragudia m’ aradiázi
ke tis peniés tu allázi, gemízi apó pediá
Apó tin pórta mu san vgo
den ipárchi kanis pu na min ton agapó
ke san to vrádi kimithó, kséro pos
kséro pos, pos tha ton onireftó
Petrádia vázo sto lemó, ke mia chá-
ke mia chá-, ke mia chántra filaktó
giatí ta vrádia karteró, sto limáni san vgo
kápion ágnosto na vro
Όso ki an psákso, den vrísko állo limáni
trelí na me ‘chi káni, óso ton Pireá
Pu ótan vradiázi, tragudia m’ aradiázi
ke tis peniés tu allázi, gemízi apó pediá
|
