|
Το βλέμμα από τα μάτια σου θα κλέψω
τα μάτια μου μονάχα να κοιτάς
Για σένα τη ζωή μου θ’ ανατρέψω
Τις πόρτες μου θ’ ανοίγω να περνάς
Για μένα κάθε βράδυ θα πεθαίνεις και πάλι θα γεννιέσαι
Θα γίνω σκαλοπάτι ν’ ανεβαίνεις, του πόθου σου θα γίνω η κραυγή
θα μ’ αγαπήσεις, να το δεις, θα μ’ αγαπήσεις
κι όλα τα κάστρα σου για μένα θα γκρεμίσεις
Θα μ’ αγαπήσεις, να το δεις, θα μ’ αγαπήσεις
Χίλιες ζωές μέσα στα χέρια μου θα ζήσεις
Την άχαρη ζωή σου θα ξυπνήσω
Θα ντύσω τα σκοτάδια σου με φως
Για σένα τα όνειρα μου θ’ αναστήσω
και θα `μαι ο τελευταίος σου σταθμός
|
To vlémma apó ta mátia su tha klépso
ta mátia mu monácha na kitás
Gia séna ti zoí mu th’ anatrépso
Tis pórtes mu th’ anigo na pernás
Gia ména káthe vrádi tha pethenis ke páli tha genniése
Tha gino skalopáti n’ anevenis, tu póthu su tha gino i kravgí
tha m’ agapísis, na to dis, tha m’ agapísis
ki óla ta kástra su gia ména tha gkremísis
Tha m’ agapísis, na to dis, tha m’ agapísis
Chílies zoés mésa sta chéria mu tha zísis
Tin áchari zoí su tha ksipníso
Tha ntíso ta skotádia su me fos
Gia séna ta ónira mu th’ anastíso
ke tha `me o telefteos su stathmós
|
