|
Και τώρα τι, ποια αφορμή να κρυφτώ
Να σου πω γιατί ακόμα ζω
Και τώρα πώς, πώς να σ’ αγγίξω στο φως
Μέσα σου να δω και να σωθώ
Αχ! μια βροχή στεγνώνει στα μάτια μου
Τι να μου έφταιξε κι ημέρα δεν έφεξε
Μια ανάσα κρατώ
Κι η νύχτα σταμάτησε, τόσο κράτησες,
Δε μ’ αγάπησες
και τώρα τι, τι να `ναι αλήθεια κι αυτό
που με κρατάει σαν όνειρο
Αχ! Μια βροχή στεγνώνει στα μάτια μου
τι να μου έφταιξε κι η μέρα δεν έφεξε
Μια ανάσα κρατώ κι η νύχτα σταμάτησε
Τόσο κράτησες, δε μ’ αγάπησες
|
Ke tóra ti, pia aformí na kriftó
Na su po giatí akóma zo
Ke tóra pós, pós na s’ angikso sto fos
Mésa su na do ke na sothó
Ach! mia vrochí stegnóni sta mátia mu
Ti na mu éftekse ki iméra den éfekse
Mia anása krató
Ki i níchta stamátise, tóso krátises,
De m’ agápises
ke tóra ti, ti na `ne alíthia ki aftó
pu me kratái san óniro
Ach! Mia vrochí stegnóni sta mátia mu
ti na mu éftekse ki i méra den éfekse
Mia anása krató ki i níchta stamátise
Tóso krátises, de m’ agápises
|
