Του καημού το μαντολίνο | Tu kaimu to mantolíno

Άκου του καημού το μαντολίνο
πώς σπαράζει μέσα απ’ τις χορδές
Δώρο η ψυχή μου, στη δίνω
φτάνει να σε βλέπω να μην κλαις

Να `τανε στο χέρι μου και μόνο
θα ξεμπέρδευες με μιας
θα `ριχνα στη θάλασσα τον πόνο
με το γέλιο να ξυπνάς

Άκου του καημού το μαντολίνο
εύκολα που αλλάζει το σκοπό
σαν τραγούδι μέσα μου σε κλείνω
παίζω με τις λέξεις σου και ζω

Άku tu kaimu to mantolíno
pós sparázi mésa ap’ tis chordés
Dóro i psichí mu, sti díno
ftáni na se vlépo na min kles

Na `tane sto chéri mu ke móno
tha ksebérdeves me mias
tha `richna sti thálassa ton póno
me to gélio na ksipnás

Άku tu kaimu to mantolíno
efkola pu allázi to skopó
san tragudi mésa mu se klino
pezo me tis léksis su ke zo