Στις τρεις χαράματα Ομόνοια
σαν σ’ ένα όνειρο θολό
γωνιά και στέκεις
ακούς κυνηγητό
κάτι σαν “τρέχτε” φονικό
Γωνιά και στέκεις κάτι σαν φονικό
η γύρνα πίσω σ’ αγαπώ
Στις τρεις χαράματα Ομόνοια
Hellas Hotel στην Αθηνάς
γεια, πόσο πάει
και όχι πως θες να πας
κι όμως ρωτάς ξαναρωτάς
γεια, πόσο πάει
και όχι πως θες να πας
έτσι με κάποιον να μιλάς
Στις τρεις χαράματα Ομόνοια
την ώρα που όλα είναι κλειστά
σαν φως αστράφτει κι ας μην υπάρχει πια
εκείνη σου χαμογελά
σαν φως αστράφτει κι ας μην υπάρχει πια
εκείνη γίνεται αγκαλιά
|
Stis tris charámata Omónia
san s’ éna óniro tholó
goniá ke stékis
akus kinigitó
káti san “tréchte” fonikó
Goniá ke stékis káti san fonikó
i girna píso s’ agapó
Stis tris charámata Omónia
Hellas Hotel stin Athinás
gia, póso pái
ke óchi pos thes na pas
ki ómos rotás ksanarotás
gia, póso pái
ke óchi pos thes na pas
étsi me kápion na milás
Stis tris charámata Omónia
tin óra pu óla ine klistá
san fos astráfti ki as min ipárchi pia
ekini su chamogelá
san fos astráfti ki as min ipárchi pia
ekini ginete agkaliá
|