|
Έναν λίβα π’ έφτανε από τις πυρωμένες ξέρες
έφερνε η θάλασσα τις τελευταίες μέρες
κι εγώ στο φάρο μοναχός τα δειλινά στενάζω
να ‘ταν ο λίβας συντροφιά και να τον αγκαλιάζω
Θα `ρθω πάλι να σε βρω, να μου το θυμάσαι
σαν αεράκι δροσερό εκεί που θα κοιμάσαι
Θα `ρθω πάλι να σε βρω, δε θέλω να φοβάσαι
και σαν τον πρώτο Αύγουστο κοντά μου πάλι θα `σαι
Ένα Λίβα π’ έφτανε με τόσες αναμνήσεις
έφερνε η θάλασσα γεμάτο συγκινήσεις
κι εγώ στο φάρο μοναχός τα δειλινά φωνάζω
κλεψύδρα ο χρόνος της ζωής κι εγώ απλά κοιτάζω
Θα `ρθω πάλι να σε βρω, να μου το θυμάσαι
σαν αεράκι δροσερό εκεί που θα κοιμάσαι
Θα `ρθω πάλι να σε βρω, δε θέλω να φοβάσαι
και σαν τον πρώτο Αύγουστο κοντά μου πάλι θα `σαι
|
Έnan líva p’ éftane apó tis piroménes kséres
éferne i thálassa tis teleftees méres
ki egó sto fáro monachós ta diliná stenázo
na ‘tan o lívas sintrofiá ke na ton agkaliázo
Tha `rtho páli na se vro, na mu to thimáse
san aeráki droseró eki pu tha kimáse
Tha `rtho páli na se vro, de thélo na fováse
ke san ton próto Avgusto kontá mu páli tha `se
Έna Líva p’ éftane me tóses anamnísis
éferne i thálassa gemáto sigkinísis
ki egó sto fáro monachós ta diliná fonázo
klepsídra o chrónos tis zoís ki egó aplá kitázo
Tha `rtho páli na se vro, na mu to thimáse
san aeráki droseró eki pu tha kimáse
Tha `rtho páli na se vro, de thélo na fováse
ke san ton próto Avgusto kontá mu páli tha `se
|
