Της αγάπης το μαντίλι
κέντησα με δυο σταγόνες αίμα,
έβρεξα τα δυο μου χείλη
κι ύστερα τραγούδησα για σένα.
Απ’ τα λόγια της αγάπης,
στο μαντίλι, που άφησες γραμμένα,
τα μισά ήταν για καλάθι,
τα μισά να τα κρατάς κρυμμένα.
Δεν το θέλω πια, μακριά μου πάρε το μαντίλι σου,
μην περπατώ, μην περπατώ στα ξένα,
αχ, τα λόγια της αγάπης ν’ άκουγα απ’ τα χείλη σου,
τα λόγια που ‘γραψες, τα μαγεμένα.
Της αγάπης το μαντίλι
το ρωτώ κι αυτό μου αλλάζει θέμα,
με τα χρόνια έγινε φίδι
μυστικά που κουβαλά στο δέρμα.
Δεν το θέλω πια, μακριά μου πάρε το μαντίλι σου,
μην περπατώ, μην περπατώ στα ξένα,
αχ, τα λόγια της αγάπης ν’ άκουγα απ’ τα χείλη σου,
τα λόγια που ‘γραψες, τα μαγεμένα,
αχ, τα λόγια της αγάπης ν’ άκουγα απ’ τα χείλη σου,
τα λόγια που ‘γραψες, τα μαγεμένα.
|
Tis agápis to mantíli
kéntisa me dio stagónes ema,
évreksa ta dio mu chili
ki ístera tragudisa gia séna.
Ap’ ta lógia tis agápis,
sto mantíli, pu áfises gramména,
ta misá ítan gia kaláthi,
ta misá na ta kratás krimména.
Den to thélo pia, makriá mu páre to mantíli su,
min perpató, min perpató sta kséna,
ach, ta lógia tis agápis n’ ákuga ap’ ta chili su,
ta lógia pu ‘grapses, ta mageména.
Tis agápis to mantíli
to rotó ki aftó mu allázi théma,
me ta chrónia égine fídi
mistiká pu kuvalá sto dérma.
Den to thélo pia, makriá mu páre to mantíli su,
min perpató, min perpató sta kséna,
ach, ta lógia tis agápis n’ ákuga ap’ ta chili su,
ta lógia pu ‘grapses, ta mageména,
ach, ta lógia tis agápis n’ ákuga ap’ ta chili su,
ta lógia pu ‘grapses, ta mageména.
|