|
Ζέτα,
έλα μαζί μου όλα τ’ άλλα άφησε τα.
Ζέτα,
λουλούδια λάμπουνε για σένα μάδησε τα.
Ζέτα,
ξέρω η αγάπη μου πολλές φορές σε πνίγει.
Ζέτα,
σε νιώθω δίπλα μου τι κι αν έχεις φύγει.
Ζέτα,
μοιάζει η αγάπη μου πληγωμένο καλοκαίρι.
Ζέτα,
ο Απρίλης σ’ έδιωξε ο Μάης θα σε φέρει.
Κι αν χάθηκες κάπως νωρίς
ξέρω πως έγινες αστέρι,
ένα κρυμμένο μυστικό
που όμως θα ψάξω να το βρω
με τη φωτιά στο χέρι.
Ζέτα,
ονειρεύτηκα για μας έξω απ’ τα μέτρα.
Ζέτα,
τα χρόνια πέρασαν μα πίσω ξαναφέρτα.
Ζέτα,
κάποτε έπαιξες τα βλέφαρα και είπες
ξέρεις έχουν γεμίσει τα λάθη σου με τρύπες.
Ζέτα,
όσα ήξερες εσύ ποιος να τα ξέρει.
Ζέτα,
μοιάζει η αγάπη πληγωμένο περιστέρι.
Κι αν χάθηκες κάπως νωρίς
ξέρω πως έγινες αστέρι,
ένα κρυμμένο μυστικό
που όμως θα ψάξω να το βρω
με τη φωτιά στο χέρι.
Ζέτα,
όσα σου είπα απόψε μίσησε τα,
πέτα,
και ρίξε πίσω μια βαριά και μαύρη πέτρα.
|
Zéta,
éla mazí mu óla t’ álla áfise ta.
Zéta,
luludia lábune gia séna mádise ta.
Zéta,
kséro i agápi mu pollés forés se pnígi.
Zéta,
se niótho dípla mu ti ki an échis fígi.
Zéta,
miázi i agápi mu pligoméno kalokeri.
Zéta,
o Aprílis s’ édiokse o Máis tha se féri.
Ki an cháthikes kápos norís
kséro pos égines astéri,
éna krimméno mistikó
pu ómos tha psákso na to vro
me ti fotiá sto chéri.
Zéta,
onireftika gia mas ékso ap’ ta métra.
Zéta,
ta chrónia pérasan ma píso ksanaférta.
Zéta,
kápote épekses ta vléfara ke ipes
kséris échun gemísi ta láthi su me trípes.
Zéta,
ósa íkseres esí pios na ta kséri.
Zéta,
miázi i agápi pligoméno peristéri.
Ki an cháthikes kápos norís
kséro pos égines astéri,
éna krimméno mistikó
pu ómos tha psákso na to vro
me ti fotiá sto chéri.
Zéta,
ósa su ipa apópse mísise ta,
péta,
ke ríkse píso mia variá ke mavri pétra.
|
