Είμαι η θεά που ποθεί να σε κάψει
στήνοντας γλέντια με σκιές και με λάμψεις
Βουλιάζω μέσ’ στο μολυσμένο μετάξι
μ’ αυτό που οι σκύλοι βαφτίσαν αγάπη
Είμαι θεός πληγωμένος, σακάτης,
γιος της φωτιάς, της βροχής και της σταχτής
πιασμένος στον ιστό μιας γριάς αράχνης
μ’ αυτό που οι σκύλοι βαφτίσαν αγάπη
Είμαστε ήρωες μιας άτολμης πράξης,
δυο ραγισμένοι αχώριστοι βράχοι
καθηλωμένοι στην σκιά μιας ανάγκης
μ’ αυτό που οι σκύλοι βαφτίσαν αγάπη
|
Ime i theá pu pothi na se kápsi
stínontas gléntia me skiés ke me lámpsis
Ouliázo més’ sto molisméno metáksi
m’ aftó pu i skíli vaftísan agápi
Ime theós pligoménos, sakátis,
gios tis fotiás, tis vrochís ke tis stachtís
piasménos ston istó mias griás aráchnis
m’ aftó pu i skíli vaftísan agápi
Imaste íroes mias átolmis práksis,
dio ragisméni achóristi vráchi
kathiloméni stin skiá mias anágkis
m’ aftó pu i skíli vaftísan agápi
|