|
Μοναχός μου δεν μπορώ
με άλλους δεν αντέχω
έλα για λίγο από δω
μήπως σου πω τι έχω
μήνες περνούν αδέσποτοι
απάνω κάτω τρέχω.
Κρύες οι νύχτες, τριγυρνώ
βαβούρα χώνεται στ’ αυτιά μου
πες τ’ όνειρό μου αληθινό
κι ας είναι μακριά μου
αυτή είναι η καταδίκη μου
αυτή και η γιατρειά μου.
Τι στην αλήθεια έπιασες
τι δεν καταλαβαίνεις
που πήγες και ακούμπησες
τώρα πού κατεβαίνεις
λόγια βάζεις στο στόμα μου
αλλάζεις τη μιλιά μου
σου χάρισα το σώμα μου
ζητούσες την καρδιά μου.
|
Monachós mu den boró
me állus den antécho
éla gia lígo apó do
mípos su po ti écho
mínes pernun adéspoti
apáno káto trécho.
Kríes i níchtes, trigirnó
vavura chónete st’ aftiá mu
pes t’ óniró mu alithinó
ki as ine makriá mu
aftí ine i katadíki mu
aftí ke i giatriá mu.
Ti stin alíthia épiases
ti den katalavenis
pu píges ke akubises
tóra pu katevenis
lógia vázis sto stóma mu
allázis ti miliá mu
su chárisa to sóma mu
zituses tin kardiá mu.
|
