Λένε, όταν μι’ αγάπη τελειώνει
χωρίζουν οι δρόμοι,
μάτια που δε βλέπονται, λένε,
πως λησμονιούνται.
Αδύνατον, το βρίσκω αδύνατον,
εγώ εσένανε να σε ξεχάσω,
αδύνατον, είναι αδύνατον,
απ’ τη ζωή μου εγώ να σε ξεγράψω.
Η δική μου η αγάπη για σένα δε σβήνει,
ζωντανή στην καρδιά μου η φλόγα θα μείνει,
δεν μπορώ να τη σβήσω μα ούτε και θέλω,
κι ας με λεν επιπόλαιο και κολλημένο.
Δεν μπορώ σε κανέναν να πω
πως σε σκέφτομαι ακόμα,
“εκεί είσαι ακόμα;” μου λένε,
“επιτέλους ξεκόλλα”.
Αδύνατον, το βρίσκω αδύνατον,
εγώ εσένανε να σε ξεχάσω,
αδύνατον, είναι αδύνατον,
απ’ τη ζωή μου εγώ να σε ξεγράψω.
Η δική μου η αγάπη για σένα δε σβήνει,
ζωντανή στην καρδιά μου η φλόγα θα μείνει,
δεν μπορώ να τη σβήσω μα ούτε και θέλω,
κι ας με λεν επιπόλαιο και κολλημένο.
|
Léne, ótan mi’ agápi telióni
chorízun i drómi,
mátia pu de vléponte, léne,
pos lismoniunte.
Adínaton, to vrísko adínaton,
egó esénane na se ksecháso,
adínaton, ine adínaton,
ap’ ti zoí mu egó na se ksegrápso.
I dikí mu i agápi gia séna de svíni,
zontaní stin kardiá mu i flóga tha mini,
den boró na ti svíso ma ute ke thélo,
ki as me len epipóleo ke kolliméno.
Den boró se kanénan na po
pos se skéftome akóma,
“eki ise akóma;” mu léne,
“epitélus ksekólla”.
Adínaton, to vrísko adínaton,
egó esénane na se ksecháso,
adínaton, ine adínaton,
ap’ ti zoí mu egó na se ksegrápso.
I dikí mu i agápi gia séna de svíni,
zontaní stin kardiá mu i flóga tha mini,
den boró na ti svíso ma ute ke thélo,
ki as me len epipóleo ke kolliméno.
|