|
Δυο μέτρα κόσμος ξαφνικά
Παίρνει ζωή και ξεκινά
Ο, τι έχει χάσει τόσα χρόνια να το πάρει
Το σώμα άνοιξε πανιά
Ρούχα ριγμένα σαν σχοινιά
Και λίγο χρώμα από κραγιόν στο μαξιλάρι
Αγάπη που σκοτώνει
Σε δίχρωμο σεντόνι
Αγάπη που σκοτώνει
Αλλάζει σε μια νύχτα ολόκληρη ζωή
Αγάπη που σκοτώνει
Σε δίχρωμο σεντόνι
Αγάπη που σκοτώνει
Και κρύβομαι στα χέρια σου καρδιά μου ως το πρωί
Δυο μέτρα κόσμος τελικά
Σαν μια παρέα φιλικά
Θ’ αποτυπώσει τα καλύτερά του βράδια
Πάνω στο πάτωμα φιλιά
Κι όλος ο τοίχος αγκαλιά
Και μες στα έπιπλα κρυμμένα χίλια χάδια
Ένα τραγούδι αντηχεί
Κι ένα ρολόι προσοχή
Δεν απαντώ, δεν απαντάς κι όμως μιλάμε
Ένα μαντήλι θαλασσί
Σαν το φεγγάρι είσαι κι εσύ
Που όλη τη νύχτα στη σκιά του θα κοιμάμαι
|
Dio métra kósmos ksafniká
Perni zoí ke ksekiná
O, ti échi chási tósa chrónia na to pári
To sóma ánikse paniá
Rucha rigména san schiniá
Ke lígo chróma apó kragión sto maksilári
Agápi pu skotóni
Se díchromo sentóni
Agápi pu skotóni
Allázi se mia níchta olókliri zoí
Agápi pu skotóni
Se díchromo sentóni
Agápi pu skotóni
Ke krívome sta chéria su kardiá mu os to pri
Dio métra kósmos teliká
San mia paréa filiká
Th’ apotipósi ta kalíterá tu vrádia
Páno sto pátoma filiá
Ki ólos o tichos agkaliá
Ke mes sta épipla krimména chília chádia
Έna tragudi antichi
Ki éna rolói prosochí
Den apantó, den apantás ki ómos miláme
Έna mantíli thalassí
San to fengári ise ki esí
Pu óli ti níchta sti skiá tu tha kimáme
|
