Εμείς οι δούλοι σου
Που σε λυπόμασταν
Για τα πολλά σου βάσανα
Χαρήκαμε όταν είδαμε
Να έρχονται στο παλάτι
Τα δυο παιδιά μαζί με τον πατέρας τους
Κι αμέσως παντού διαδόθηκε
Πως διαλύθηκε το μίσος
Μεταξύ σας
Εκεί η Δέσποινα που τώρα
Αντί για σένα προσκυνώ
Έστρεψε με αγάπη
Τα μάτια της στον Ιάσονα
Χωρίς να δει το όμορφο
Ζευγάρι των παιδιών σου
Μα ύστερα τα είδε
Εφόρεσε τα πέπλα
Και μπρος σε κάτοπτρο αχνό
Χτένισε τα μαλλιά της
Κι έστεψε το κεφάλι της
Με το χρυσό στεφάνι
|
Emis i duli su
Pu se lipómastan
Gia ta pollá su vásana
Charíkame ótan idame
Na érchonte sto paláti
Ta dio pediá mazí me ton patéras tus
Ki amésos pantu diadóthike
Pos dialíthike to mísos
Metaksí sas
Eki i Déspina pu tóra
Antí gia séna proskinó
Έstrepse me agápi
Ta mátia tis ston Iásona
Chorís na di to ómorfo
Zevgári ton pedión su
Ma ístera ta ide
Efórese ta pépla
Ke bros se kátoptro achnó
Chténise ta malliá tis
Ki éstepse to kefáli tis
Me to chrisó stefáni
|