Δεν ξέρω τι με πιάνει αγόρι μου
καθώς η νύχτα πλησιάζει
καημός που την ημέρα χάνεται
μόλις νυχτώνει μ’ αγκαλιάζει
Αγόρι μου
Αγόρι μου αγόρι μου
ανάσα μου και αίμα μου
χαρά μου χαρά μου κι άνθρωπέ μου
Αγόρι μου αγόρι μου
αλήθεια μου και ψέμα μου
κι ατέλειωτε, κι ατέλειωτε καημέ μου
Δεν ξέρω τι με πιάνει αγόρι μου
Καθώς η νύχτα με τυλίγει
μες τις σκιές της πάντα χάνομαι
ψάχνοντας τη χαρά τη λίγη
Αγόρι μου αγόρι μου
ανάσα μου και αίμα μου
χαρά μου χαρά μου κι άνθρωπέ μου
Αγόρι μου αγόρι μου
αλήθεια μου και ψέμα μου
κι ατέλειωτε, κι ατέλειωτε καημέ μου
|
Den kséro ti me piáni agóri mu
kathós i níchta plisiázi
kaimós pu tin iméra chánete
mólis nichtóni m’ agkaliázi
Agóri mu
Agóri mu agóri mu
anása mu ke ema mu
chará mu chará mu ki ánthropé mu
Agóri mu agóri mu
alíthia mu ke pséma mu
ki atéliote, ki atéliote kaimé mu
Den kséro ti me piáni agóri mu
Kathós i níchta me tilígi
mes tis skiés tis pánta chánome
psáchnontas ti chará ti lígi
Agóri mu agóri mu
anása mu ke ema mu
chará mu chará mu ki ánthropé mu
Agóri mu agóri mu
alíthia mu ke pséma mu
ki atéliote, ki atéliote kaimé mu
|