Τρύπησα το δάχτυλό μου
με μια τόση δα καρφίτσα
κι έβαψα το όνειρό μου
μ’ ένα χρώμα κόκκινο
Στρίμωξα τα δάκρυά μου
μες στην πράσινη βαλίτσα
μάζεψα και τον ιδρώτα
με στυπόχαρτο
Αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας
κλείσιμο μιας πόρτας
κι η αυλαία πέφτει
Αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας
και μιας φάλτσας νότας
ο απόηχος μένει
Χάθηκα σ’ ένα λιβάδι
με γιγάντιες παπαρούνες
πέταξα πάνω από δάση
και κρυστάλλινα βουνά
Κρύφτηκα να μη με βρούνε
κάτω απ’ τις σκάλες των μαλλιών σου
πέρασες τα δάχτυλά σου
και με σκότωσες
Αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας
κλείσιμο μιας πόρτας
κι η αυλαία πέφτει
Αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας
και μιας φάλτσας νότας
ο απόηχος μένει
γεια χαρά
Κρίμα δεν κράτησε
γρήγορα τέλειωσε
γεια χαρά
|
Trípisa to dáchtiló mu
me mia tósi da karfítsa
ki évapsa to óniró mu
m’ éna chróma kókkino
Strímoksa ta dákriá mu
mes stin prásini valítsa
mázepsa ke ton idróta
me stipócharto
Ema, dákria ki idrótas
klisimo mias pórtas
ki i avlea péfti
Ema, dákria ki idrótas
ke mias fáltsas nótas
o apóichos méni
Cháthika s’ éna livádi
me gigánties paparunes
pétaksa páno apó dási
ke kristállina vuná
Kríftika na mi me vrune
káto ap’ tis skáles ton mallión su
pérases ta dáchtilá su
ke me skótoses
Ema, dákria ki idrótas
klisimo mias pórtas
ki i avlea péfti
Ema, dákria ki idrótas
ke mias fáltsas nótas
o apóichos méni
gia chará
Kríma den krátise
grígora téliose
gia chará
|