|
Είμαι για σένα ένας αλήτης
Μα έχω αληθινή καρδιά
Κοίτα πως είσαι μη με κρίνεις
Υπάρχουν και χειρότερα
Είμαι για σένα ένας αλήτης
Που λέει λόγια αληθινά
Υπάρχουν δυο είδη ανθρώπων
εγώ είμαι από τα καλά παιδιά
Ένας αλήτης δεν ξεχνάει
Ένας αλήτης συγχωρεί
Ένας αλήτης αγαπάει
Θα είναι έτσι μια ζωή
Σαν έναν μοναχικό μαύρο γάτο
Που τρώει ό,τι βρει από κάτω
Ένα μικρό παιδί στην αλάνα
Που αγαπάει σαν Θεό του τη μάνα
Είμαι ένας άνθρωπος που ζει τη νύχτα
Που δεν ακούει τους αλήτες της μέρας
Δεν έχει κάνει κακό σε κανέναν
Μα αν τον πειράξεις γίνεται τέρας
Μπορεί για σένα να είμαι αλήτης
Και από μαύρη γειτονιά
Αυτούς να ξέρεις μη λυπάσαι
Γελάνε καθημερινά
Υπάρχουν όμως και οι αλήτες
Σε κάτι άλλες γειτονιές
Που ‘ταν εκεί που είσαι τώρα
Και είναι γεμάτο χαρακιές
Ένας αλήτης έχει επιζήσει από πολλές καταστροφές
Αντέχει κι άλλες απ’ τη φύση
Έτσι είναι η κράση απ’ τις αρχές
|
Ime gia séna énas alítis
Ma écho alithiní kardiá
Kita pos ise mi me krínis
Ipárchun ke chirótera
Ime gia séna énas alítis
Pu léi lógia alithiná
Ipárchun dio idi anthrópon
egó ime apó ta kalá pediá
Έnas alítis den ksechnái
Έnas alítis sigchori
Έnas alítis agapái
Tha ine étsi mia zoí
San énan monachikó mavro gáto
Pu trói ó,ti vri apó káto
Έna mikró pedí stin alána
Pu agapái san Theó tu ti mána
Ime énas ánthropos pu zi ti níchta
Pu den akui tus alítes tis méras
Den échi káni kakó se kanénan
Ma an ton piráksis ginete téras
Bori gia séna na ime alítis
Ke apó mavri gitoniá
Aftus na kséris mi lipáse
Geláne kathimeriná
Ipárchun ómos ke i alítes
Se káti álles gitoniés
Pu ‘tan eki pu ise tóra
Ke ine gemáto charakiés
Έnas alítis échi epizísi apó pollés katastrofés
Antéchi ki álles ap’ ti físi
Έtsi ine i krási ap’ tis archés
|
