|
Γιατί δε μιλάς
Με δυο μάτια κλαμμένα με κοιτάς
Και με τρομάζεις
Γιατί δε μιλάς
Κάθε βράδυ στην ίδια μοναξιά
Γιατί βουλιάζεις
Γιατί δε μου λες
Τι σε κάνει να πίνεις και να κλαις
Τι σε φοβίζει
Το πεπρωμένο μου είσαι εσύ
Τ’ απωθημένο μου είσαι εσύ
Όσο εσύ στη ζωή μου κανείς δεν αξίζει
Αλίμονό μου αν χαθείς
Θα ‘ναι το τέλος της ζωής
Κι αν κάνω λάθη αν μπορείς
Συγχώρεσέ με
Αλίμονό μου αν χαθείς
Θα ‘ναι το τέλος της ζωής
Όσο αντέχεις και μπορείς
Αγάπησέ με
Όλα είσαι εσύ
Είσαι τα πάντα στη ζωή
Είσαι το τέλος κι η αρχή
Και στο φωνάζω
Όσο υπάρχω κι όσο ζω
Θα ‘μαι στο πλάι σου εγώ
Μέχρι θανάτου σ’ αγαπώ
Και δε σ’ αλλάζω
Γιατί δε μιλάς
Τι σε κάνει καρδιά μου να πονάς
Τι σε φοβίζει
Το πεπρωμένο μου είσαι εσύ
Τ’ απωθημένο μου είσαι εσύ
Όσο εσύ στη ζωή μου κανείς δεν αξίζει
|
Giatí de milás
Me dio mátia klamména me kitás
Ke me tromázis
Giatí de milás
Káthe vrádi stin ídia monaksiá
Giatí vuliázis
Giatí de mu les
Ti se káni na pínis ke na kles
Ti se fovízi
To peproméno mu ise esí
T’ apothiméno mu ise esí
Όso esí sti zoí mu kanis den aksízi
Alímonó mu an chathis
Tha ‘ne to télos tis zoís
Ki an káno láthi an boris
Sigchóresé me
Alímonó mu an chathis
Tha ‘ne to télos tis zoís
Όso antéchis ke boris
Agápisé me
Όla ise esí
Ise ta pánta sti zoí
Ise to télos ki i archí
Ke sto fonázo
Όso ipárcho ki óso zo
Tha ‘me sto plái su egó
Méchri thanátu s’ agapó
Ke de s’ allázo
Giatí de milás
Ti se káni kardiá mu na ponás
Ti se fovízi
To peproméno mu ise esí
T’ apothiméno mu ise esí
Όso esí sti zoí mu kanis den aksízi
|
