|
Αλλάζω πρόσωπα κι εγώ όπως οι πέτρες σχήμα
για να μπορώ στο κύμα ν’ αντέχω πιο πολύ
Τα θέλω μου πιο δυνατά απ’ όλη τη ζωή μου
κι αν έζησες μαζί μου κουράστηκες κι εσύ
Θα σκίσω ξύλο μαλακό να φτιάξω ένα καράβι
δεν θέλω να σαλπάρει μόνο να είναι εκεί
Κι όπως περνούν οι εποχές και πια δεν τις γνωρίζω
εικόνες ζωγραφίζω που ήξερα παιδί
Αλλάζω πρόσωπα κι εγώ όπως οι πέτρες χρώμα
για να μπορώ στο χώμα να κρύβομαι καλά
τις νύχτες όμως ξεκινώ και πίσω απ’ τα σκοτάδια
του φόβου τα σημάδια πληρώνω ακριβά
Θα σκίσω ξύλο μαλακό να φτιάξω ένα καράβι
δεν θέλω να σαλπάρει μόνο να είναι εκεί
Κι όπως περνούν οι εποχές και πια δεν τις γνωρίζω
εικόνες ζωγραφίζω που ήξερα παιδί
|
Allázo prósopa ki egó ópos i pétres schíma
gia na boró sto kíma n’ antécho pio polí
Ta thélo mu pio dinatá ap’ óli ti zoí mu
ki an ézises mazí mu kurástikes ki esí
Tha skíso ksílo malakó na ftiákso éna karávi
den thélo na salpári móno na ine eki
Ki ópos pernun i epochés ke pia den tis gnorízo
ikónes zografízo pu íksera pedí
Allázo prósopa ki egó ópos i pétres chróma
gia na boró sto chóma na krívome kalá
tis níchtes ómos ksekinó ke píso ap’ ta skotádia
tu fóvu ta simádia pliróno akrivá
Tha skíso ksílo malakó na ftiákso éna karávi
den thélo na salpári móno na ine eki
Ki ópos pernun i epochés ke pia den tis gnorízo
ikónes zografízo pu íksera pedí
|
